Tussendoortje

Hoewel we allemaal goed hebben geslapen heeft niemand zin om direct op pad te gaan. Iets houdt ons tegen. De kinderen pakken het kaartspel dat wij twee dagen geleden in de trein hebben gekocht. De vloer wordt vrij gemaakt en er worden kaartenhuizen gebouwd. Dit was vroeger mijn specialiteit, ik kan het dus niet na laten te helpen. De vloer is van hout en een klein trilling is al genoeg om een huis te laten instorten. Als alles is ingestort verdwijnen mijn dochter en mijn jongste zoon een slaapkamer in en komen ons even later een dansvoorstelling geven. De show is geweldig, maar dan is de koffie op en wordt het huisje wat aan de kleine kant, tijd om wat anders te gaan doen.

De rugzak wordt gepakt, de jassen voor het geval dat het mocht gaan regenen en we gaan op pad. Wij zijn het park net uit of er schiet een rode vos de weg over. Het loopt inmiddels tegen twaalf uur en ik maar denken dat je voor het zien van wild alleen rond zonsopgang en zonsondergang de meeste kans had. Eerst langs de Coöp in Orsa. Voor iedere fles die ik in de automaat stop komen er twee uit en in plaats van dat ik van mijn flessen af kom krijg ik er, als er niet wat gebeurd, steeds meer bij. Ik moet de flessen wat langzamer in de automaat stoppen en dan gaat het goed. In Orsa parkeren wij de auto naast het VVV. In het VVV vraag ik even of er in Orsa misschien een internet café is. Wij hebben inmiddels een aantal ansichtkaarten gekocht maar hebben het adressenboekje thuis laten liggen. Ik krijg het advies om de bibliotheek te proberen.
Terwijl mijn vrouw , mijn dochter en jongste zoon op zoek gaan naar mooie, nieuwe schoenen, ga ik met mijn oudste zoon naar de bibliotheek. Wij spreken af dat wij, als we klaar zijn, elkaar weer zien op het pleintje voor de bibliotheek. De bibliotheek is een goedkoop en prima alternatief voor een internet café en al snel heb ik alle adressen en postcodes op een rijtje. Buiten gekomen zijn de anderen nog niet terug. Wij wachten op een bankje naast de fontein. Ik neem ondertussen het spoorboekje van de Zweedse spoorwegen door. Wij hebben nog het plan om Stockholm te bezoeken deze vakantie.

Als de andere terug zijn steken wij de weg over, voor een kopje speciale koffie in de ‘coffeeshop’ aan het meer. Het is een coffeeshop met een bijzonder assortiment, naast diverse soorten koffie, is men gespecialiseerd in ijs. Ik bestel een Madrid-expresso, een Caramba koffie en ijs voor de kinderen, ons afscheid van Dalarna. Het meisje pakt het recept erbij. Ik vermoed dat de Caramba koffie niet een alledaags kopje is. Ik heb geen idee of ze het allemaal goed doet, maar mijn Madrid-expresso smaakt prima.

Nadat wij getankt hebben vervolgen wij onze weg richting Sollerön. Sollerön is een eiland in het Siljan meer. Wij rijden vanaf Mora richting Sollerön eigenlijk steeds tussen de bebouwing door. Over een brug, die amper brug mag heten, zo kort, rijden wij Sollerön op. Wij komen uit bij een mooi kerkje, met links een museum en schuin tegenover de kerk de souvenir winkel. Ik zie geen bord richting de scheepswerf, wel een bord richting het openluchtmuseum. Wij komen aan op een grasveldje met daarachter een aantal houten huisjes en een Vikingschip. Het museum is mooi maar niet groot. Wij zien echter steeds mensen aan de achterkant, in de hoek, langs een boom die een prehistorische vuurtoren blijk te zijn, het terrein verlaten. Wij nemen eens goed ons boekje door en komen er achter dat je vanaf dat punt een wandeling kan lopen langs prehistorische grafheuvels.

Wij komen op een graspad, dat eerst tussen groene erfafscheiding loopt en dan even verderop, op een smal weggentje uitkomt. Af en toe staat er een bord langs het pad, waarop enige uitleg staat te lezen over het geen wij zien. Het pad wordt vervolgd, langs een heilige bron, wat oude huisjes in de richting van een prehistorische zilvermijn. Langs de mijn, waar wij overigens niet meer van waarde weten te vinden, lopen we nu terug. Eerst langs heel mooie villa’s, die bij lang niet zo oud zijn dan hun omgeving, terug naar de oude huisjes. De huisjes en niet alleen deze huisjes, vallen op door hun bijzondere schoorsteen. Het eerste stuk van de, vrij hoge, schoorsteen is vierkant gemetseld, met boven in de rookgaten. Boven op de schoorsteen hebben echter veel huisjes op het eiland een rond torentje, met uitstekende stenen, die een soort uitstekende windroos vormen. Als wij terug, zijn bij het museum, naast de kerk, gaat mijn dochter op zoek naar een toilet. Ondertussen koop ik de kaartjes. Het museum, klein maar fijn. Het geeft een beeld van de vroege geschiedenis van Sollerön en laat zien wat er in al die grafheuvels waar wij net langs zijn gewandeld allemaal gevonden is. Het is al laat als wij het museum verlaten. Dan zien wij in eens de borden richting de scheepswerf. Wij besluiten deze maar te laten voor wat hij is, voor een volgende vakantie. Wij rijden over het bruggentje, langs Mora, naar Orsa, naar Grönklitt. Het is tijd om de koffers te pakken en al wat schoon te maken. ’s Avonds eten wij in het restaurant, patat met een broodje hamburger maken gebruik van de saladebar, waar je onbeperkt aan de salade kan.