Nemo
Onze
jongste zoon heeft slecht van geslapen. De slang blijft ‘m door z’n hoofd
spelen. Wij zijn allemaal om 7.30 u. wakker. Vannacht was er veel auto verkeer
op het terrein. Ik vraag mij af wat al die mensen hebben gedaan. Misschien wel
wezen jagen? Het ontbijt biedt ons brood, kaas, Alfa Alfa en lättmelk 5%. Dit
is erg dik, een beetje zoals karnemelk, maar dan minder zuur. Her plan voor
vandaag is in Örebro een soort Nemo te bezoeken.
Zweden zijn ware inhaalkunstenaars. Met de vele tweebaans wegen, welke op sommige plaatsen overigens eerder 2,5 baans zijn, is het lastig hard doorrijden. De Zweden hebben echter het inhalen tot een nationale sport verheven en ze zijn er nog goed in ook. Met een ware doodsverachting rijden tientallen auto’s ons voorbij op de linkerweghelft en net voordat er dan een vrachtwagen aankomt voegen ze in. Het gaat allemaal net goed, maar ik begrijp nu waarom Saad en Volvo wel de veiligste auto’s ter wereld moeten zijn.
Als wij Örebro naderen blijkt dat wij de folder in het huisje hebben laten liggen en zoek dan maar eens uit waar het is. Ons staat bij dat het ergens aan de zuid-west kant van Örebro is. Op goed geluk rijden wij die kant op nu maar hopen dat er borden staan met iets dat bekend voorkomt.
Volledig op het geluk vertrouwend komen wij aan in Karlsund, waar zich de Zweedse Nemo variant zou moeten bevinden. Wij rijden door een wat Engels aandoend landschap, langs een manege, in de richting van een groot, vierkant, oud gebouw. In dit gebouw is het Techniek Museum gehuisvest. Het gebouw telt vier verdiepingen. Via een grote wenteltrap, midden in het gebouw moeten wij eerst helemaal naar de zolder. Het gebouw kent houten vloeren. Op diverse plekken hebben ze luiken in de vloer. Hier gingen vroeger de balen met graan door naar beneden. De luiken zijn allemaal dicht, toch loop ik er voorzichtig over heen, bang dat er een plotseling openschiet. Op zolder staat alles in het teken van de spoorwegen. Er staat een modelspoorbaan, waarover diverse soorten treintjes voortrazen. Ook kunnen kinderen hun eigen spoorbaan in elkaar zetten. De twee verdiepingen daaronder hebben achtereen volgens de geschiedenis van het gebouw waarin het museum is gevestigd als thema en de geschiedenis van de techniek. Op de begane grond wordt het iets wat op Nemo lijkt. Er kunnen verschillende proefjes worden gedaan, waaronder het maken van een enorme zeepbel, die je over je heen kan trekken. Ook de spiegelwand is leuk. Jammer is dat sommige proefjes ‘under construction’ zijn en dus niet gebruikt kunnen worden.
Buiten gekomen lopen wij langs een riviertje, met een mooi prieeltje langs de oever, een prima plekje voor de picknick. Wij zitten net, als een ranke kano door de water heen glijdt. De eenden hebben ons al snel gevonden, zeker als de kinderen besluiten hun broodjes niet op te eten maar aan de eenden te voeren. Na de picknick vervolgen wij de wandelroute door het 'Karlssund Manor and gardens', langs de manege, waar het een drukte van belang is en inmiddels wordt ingesprongen, terug naar de parkeerplaats.
Zweden zijn ware inhaalkunstenaars. Met de vele tweebaans wegen, welke op sommige plaatsen overigens eerder 2,5 baans zijn, is het lastig hard doorrijden. De Zweden hebben echter het inhalen tot een nationale sport verheven en ze zijn er nog goed in ook. Met een ware doodsverachting rijden tientallen auto’s ons voorbij op de linkerweghelft en net voordat er dan een vrachtwagen aankomt voegen ze in. Het gaat allemaal net goed, maar ik begrijp nu waarom Saad en Volvo wel de veiligste auto’s ter wereld moeten zijn.
Als wij Örebro naderen blijkt dat wij de folder in het huisje hebben laten liggen en zoek dan maar eens uit waar het is. Ons staat bij dat het ergens aan de zuid-west kant van Örebro is. Op goed geluk rijden wij die kant op nu maar hopen dat er borden staan met iets dat bekend voorkomt.
Volledig op het geluk vertrouwend komen wij aan in Karlsund, waar zich de Zweedse Nemo variant zou moeten bevinden. Wij rijden door een wat Engels aandoend landschap, langs een manege, in de richting van een groot, vierkant, oud gebouw. In dit gebouw is het Techniek Museum gehuisvest. Het gebouw telt vier verdiepingen. Via een grote wenteltrap, midden in het gebouw moeten wij eerst helemaal naar de zolder. Het gebouw kent houten vloeren. Op diverse plekken hebben ze luiken in de vloer. Hier gingen vroeger de balen met graan door naar beneden. De luiken zijn allemaal dicht, toch loop ik er voorzichtig over heen, bang dat er een plotseling openschiet. Op zolder staat alles in het teken van de spoorwegen. Er staat een modelspoorbaan, waarover diverse soorten treintjes voortrazen. Ook kunnen kinderen hun eigen spoorbaan in elkaar zetten. De twee verdiepingen daaronder hebben achtereen volgens de geschiedenis van het gebouw waarin het museum is gevestigd als thema en de geschiedenis van de techniek. Op de begane grond wordt het iets wat op Nemo lijkt. Er kunnen verschillende proefjes worden gedaan, waaronder het maken van een enorme zeepbel, die je over je heen kan trekken. Ook de spiegelwand is leuk. Jammer is dat sommige proefjes ‘under construction’ zijn en dus niet gebruikt kunnen worden.
Buiten gekomen lopen wij langs een riviertje, met een mooi prieeltje langs de oever, een prima plekje voor de picknick. Wij zitten net, als een ranke kano door de water heen glijdt. De eenden hebben ons al snel gevonden, zeker als de kinderen besluiten hun broodjes niet op te eten maar aan de eenden te voeren. Na de picknick vervolgen wij de wandelroute door het 'Karlssund Manor and gardens', langs de manege, waar het een drukte van belang is en inmiddels wordt ingesprongen, terug naar de parkeerplaats.
Reacties
Een reactie posten