Nieuw Kopparberg

De wekker gaat om 7.00 u. af. Iedereen is vlot gewassen en aangekleed. De koffers zijn zoveel mogelijk gisterenavond nog gepakt en staan in de woonkamer al klaar. Wij ruimen de auto zachtjes in. De lucht is helder blauw en de zon schijnt al volop. Alles is nog stil als wij vertrekken. De receptie is nog niet open en wij gooien de sleutels in de daarvoor bestemde brievenbus. In Orsa worden de straten schoongeveegd. Wij moeten even wachten op de bezemwagen. De rit brengt ons hierna via Mora en Rattvik naar Bourlange. Halverwege Bourlange gaan we aan de koffie in een wegrestaurantje, ingeklemd tussen weg en spoorweg. Wij zitten net aan de koffie als de bellen van de spoorwegovergang, achter het wegrestaurant, beginnen te rinkelen. Over het spoort dendert even later een lange goederentrein, volgeladen met boomstammen.

Bourlange oogt bij het binnenrijden al direct als een grote stad, rotondes met grote sculpturen en vlak voordat wij Bourlange uitrijden richting Ludvika, een enorm grote koepel wat een winkelcentrum blijkt te zijn. Wij laten de stad voor wat hij is en rijden door richting Ludvika. De weg is tweebaans, soms driebaans en zeer goed te rijden. Wij rijden Ludvika, via een grote rotonde binnen. Ons eerste bezoek is aan het plaatselijke VVV. Wij parkeren de auto op een parkeerplaats naast een parkje. Het VVV ligt daar tegenover.

Ik loop het VVV wat door en haal wat gratis folders uit de schappen. In de auto overleggen wij wat wij gaan doen. Op de kaart van Ludvika lijkt het Aquarium het dichtste bij. Als wij de parkeerplaats afrijden, linksaf, beginnen achter ons auto’s te claxonneren en met lichten te knipperen. Te laat zien wij dat het vanaf de parkeerplaats verbonden is om linksaf te slaan. Omdraaien lijkt ons riskanter, dus doen wij alsof onze neus bloed en rijden door. Op de grote rotonde, weer links en dan zou het aquarium direct langs de weg moeten liggen. Wij rijden rechts langs het meer, richting Säfsen, maar zien nergens borden met iets wat op een aquarium lijkt. Wij keren de auto, op de eerste de beste plaats, langs het meer en bekijken de plattegrond van Ludvika nog eens goed. Terug in Ludvika besluiten wij de auto te parkeren op de parkeerplaats langs het meer. Wij wandelen langs het spoor in de hoop iets te vinden dat wijst op een aquarium. Na enige tijd hebben wij nog niets gevonden en kijken nogmaals op de kaart. Wij moeten er wel haast vlak langs gelopen zijn. Het ligt aan onze kant van het spoor en voordat de weg rechtsaf langs het meer verder loopt. Het enige gebouwtje dat daar staat, is een soort klein restaurantje, met wat tafeltjes en stoeltjes en omgevallen bloempotten. Wij besluiten daar maar eens binnen te kijken.

Binnen gekomen kijken de opgezette dieren ons direct aan. Rechts om de hoek, een lage balie, waarachter een meisje van een jaar of 15, 16 zit. Die eerder achter een tijdschrift wegduikt, dan ons te vragen wat wij komen doen. De ruimte waar wij in terecht zijn gekomen is een groot diorama, met een aanzienlijk aantal dieren en een aquarium. Alles blijkt gratis te zijn. De kinderen zijn onder de indruk van al die opgezette dieren. Willem Bever staat ze aan te staren en Bor de Wolf wekt de indruk net wakker geworden te zijn. Na deze mooie kijkdoos van plaatselijk wild, rijden wij richting het Openlucht Museum van Ludvika. Het museum is mooi en behoorlijk groot. Net als bij het Openlucht museum op Sollerön, kent ook dit museum een stuk, dat min of meer bij het museum hoort, wat je wel even moet ontdekken. Achter het museum loopt een spoorbaan, waar het bij het oversteken nog opletten is, omdat dit spoor nog frequent gebruikt wordt. Aan de andere kant van het spoor liggen oude mijngebouwen. In sommige van de gebouwen kan je ook naar binnen. In een van de gebouwen is het mineraal museum van Ludvika gehuisvest, waar de kinderen de juiste naam bij de juiste steen kunnen zoeken.

Na Ludvika rijden wij door naar Kopparberg. Het bungalowpark Klacken ligt iets boven Kopparberg. Het laatste stuk tot aan Klacken gaat de weg door het bos en zien wij weer de borden die ons waarschuwen voor overstekend wild, maar het blijft rustig op de weg. Klacken ligt niet ver van de doorgaande weg, andermaal de heuvel op. Bovengekomen zien wij een vrij breed laag gebouw. Een lange trap, in het midden, leidt naar de ingang. Links van de ingang bevindt zich een restaurant en rechts een zwembad. Ik meld mij bij de receptie. Wij hebben huisje 13. Terug bij de auto is even de vraag of er nog andere huisjes beschikbaar zijn, 13 is toch het ongeluksgetal. Huisje 13 is rechts langs het zwembad, met de bocht mee naar links en dan direct weer rechts. Het huisje ligt tegen een wat steile heuvel, waardoor het wat lastig parkeren is, maar gelukkig zijn er onderaan, langs de weg, parkeerplaatsen. Wij laden de auto uit.

Het kan aan het huisnummer hebben gelegen, maar voor het eerst deze vakantie is er wat mis met het huisje. Zo zit in het planchet in de badkamer een gebroken glasplaat, zit het putje van de douche allemaal haren, het toilet in dezelfde badkamer is duidelijk niet schoongemaakt en als wij de koelkast opdoen, blijkt deze op z’n hoogste stand te staan, waardoor het vriesgedeelte vol zit met een dikke ijslaag. Ik maak foto’s van de geconstateerde zaken en loop met fototoestel terug naar de receptie om dit te melden. De dame bij de receptie zit er behoorlijk mee in d’r maag. De foto’s hoeft ze niet te zien. Na enig overleg vraagt ze of ze direct de schoonmaakster moet laten komen. Ik geef aan dat dit niet direct noodzakelijk is. Het toilet moest al gebruikt worden, dit kon niet wachten, dus waren wij al begonnen met het schoonmaken van het een en ander. Hierop gaf ze aan dat wij in dat geval de eindschoonmaak van het park kregen. Dit was een welkome aanbieding, want nu behoefde wij niet alles van top tot teen te soppen, op de dag dat wij terug naar Götenburg gaan. Prima geregeld allemaal.
Terug bij het huisje willen de kinderen eigenlijk eerst naar het zwembad. Er moeten echter ook nog wat boodschappen worden gedaan. Aangezien er zonder boodschappen vanavond niets te eten en te drinken is en het zwembad er waarschijnlijk morgen ook nog is, stappen wij in de auto, om te bekijken wat er in Kopparberg allemaal te beleven is. Kopparberg ligt vlakbij het vakantiepark. Op de doorgaande weg vanuit Ludvika is het linksaf, eerste rechts en dan met de weg omhoog. Wij rijden Kopparberg binnen langs een prachtig rood houten kerkje. Schuin tegenover het kerkje, aan de rechterkant van de weg, staat een zwart houten klokkentoren. Wij rijden rechtdoor, cultuur komt later, eerst naar de winkel.

’s Avonds wordt er nog een wandeling gemaakt richting de uitzichttoren. De grond is op sommige plekken wat moerasachtig en aangezien hier geen planken liggen, wordt het hard doorlopen. Bij het naar bed gaan ontdekken wij dat, net als in het huisje bij Orsa, ook in dit huisje geen gordijnen voor de eetkamer zitten. Was dat in het huisje in Orsa niet echt een probleem, in dit huisje ligt de eetkamer in het verlengde van de slaapkamers en kunnen de buren, vanaf hun balkon onze slaapkamers in kijken.