Out of Order

Als ik ’s ochtends wakker wordt is er al behoorlijk wat bedrijvigheid op de veranda, de rubber boot wordt opgeblazen. Beneden is een prachtig meer en een boot die al menig Frans meer heeft doorkruist, moet natuurlijk ook in de Zweedse wateren worden gebruikt. De zwemvesten in de survivalshop op het park blijken gratis, safety first. Na het ontbijt wordt de boot naar het meer gedragen. Onder tussen loop ik nog eens naar de receptie. Wij hebben in een deel van het huis nog steeds geen stroom en hoewel min of meer overbodig, de telefoon doet het ook nog niet. Ook bleek gisterenavond dat na ieder toiletbezoek, het water aan de andere kant van de pot wegloopt. In mijn steenkolen Engels-Noors probeer ik uit te leggen wat er allemaal loos is. Alles is bekend; het water onder de toiletpot is condens en tack voor het melden. Ik probeer nog de internetzuil in de hal, om toch te proberen de adressen en postcodes op te zoeken van al die mensen die wij een kaartje willen sturen. Ook het internet blijkt er uit te liggen. Het onweer heeft hier een grote impact.
Ik doe wat boodschappen in Frederiksberg. Wat mij opvalt, zijn de ruime openingstijden. Het is hier iedere zondag koopzondag en niet alleen ’s middags. Opvallend is ook het assortiment, dat is zeer divers. Van alles wel wat, maar dan ook van alles niet zó veel. Pinnen is mogelijk bij de Coöp, maar alleen nu even niet. Misschien ook het gevolg van het onweer? Nadat ik de boodschappen heb opgeruimd, ga ook ik naar het strand. Ook hier lijkt de voertaal Nederlands. De rubberboot lijkt lek; één vaartocht over het Säfsensjön blijkt fataal.
Net op het moment dat wij terug naar het huisje willen lopen komt er een groep piraten aan gemarcheerd: de Säfsen-pirat-kids. Ze enteren een motorflat, hijsen hun piratenvlag en varen het meer op. Op weg naar Taka-Tuku eiland, vermoed ik. ’s Avonds lopen we, nu met z’n allen, andermaal het Naturstig.  Het pad is nu een heel stuk droger dan gisteren. De kikkers zijn er nog steeds, opvallend is dat wij ze alleen zien op de droge stukken van het pad. Vlak voordat wij bij de huisjes terug zijn, heeft het natuurpad nog een mooie verrassing. De verrassing is cultuurhistorisch van aard. Naast het houten kerkje van Säfsen, staat een prachtige houten klokkentoren uit 1792. Die avond hebben wij weer overals stroom, alleen de TV en de telefoon blijven ‘out of order’.



Als er een midgetgolfbaan is moet er gespeeld worden. Säfsen Stygby heeft een midgetgolfbaan, dus hebben ook wijn een balletje geslagen. Hoe was het nu toch? Was de winnaar degene die de meeste keren het balletje had geraakt en dus het meeste profijt van de baan had gehad of was het degene die de minste slagen nodig had? Wij zijn er nog niet uit. Na het midgetgolf moest er ook een andere vorm van golf worden uitgeprobeerd – het disc-golf of frisbeegolf. Op het terrein blijkt een 9-holes baan te zijn uitgezet. Disc-golf blijkt een grote werpvaardigheid te vragen. Beheers je deze vaardigheden niet dan wordt het meer survival door de bosbessen en brandnetelstruiken. Na het eten maken wij nog een wandeling over de houten vlonders langs het moeras. Het is werkelijk prachtig, alleen leren wij dat muggen nóóit uitgegeten zijn en Autan niet overal even goed helpt.