Op Reis

Het is 6 uur in de ochtend, als de wekker gaat. Bert draait zich nog eens om. Hij heeft slecht geslapen en Kiel lijkt nog  erg ver weg. De wereld komt langzaam  in beweging, het licht op de badkamer gaat aan en Ruben, Bert’s jongste zoon  springt bovenop op hem en maant hem op te schieten. Als Bert eindelijk gewassen en aangekleed beneden komt, is de rest van de familie al aan het ontbijt. De deadline was 7.00 u. en die deadline willen ze halen. De auto is gisterenavond grotendeels ingeladen; alleen de laatste spulletjes nog. Buiten gekomen vergeten de kinderen even dat het zondagmorgen is en dat niet iedereen vandaag de boot in Kiel moet halen. Even over zevenen rijden ze de parkeerplaats af. Het is rustig op de weg. Af en toe een caravan, met achterop een eland. Bij Osnabruck de A1 richting Bremen op. “Dat scheelt, geen file! zegt Karin.

Voor ze het weten zien zij Wildeshausen op de borden staan. Wildeshausen is de vaste pleisterplaats; koffie en gebak. Nadat de koffie op is gaat de rit weer verder. Bremen voorbij, op naar Hamburg. Halverwege Bremen en Hamburg komen er kort achter elkaar twee ambulances, met loeiende sirenes hen, op de andere rijbaan, tegemoet. Even verderop staat er, tot onze grote verbazing een helikopter op de weg. Een aantal mensen kijken naast de snelweg naar beneden, het bos in. Je moet er niet aan denken dat je daar van de weg bent geraakt. Haast is vandaag een vreemd woord. De boot vertrekt om 19.30 u. en inchecken kan pas vanaf 18.00 u. Zondag blijkt bij uitstek een dag om op vakantie te gaan. Zelfs de Elbetunnel wordt met grote eenvoud genomen. Na de tweede pauze, even voorbij Hamburg, rijden ze dan alsnog een file in. Kilometers lang langzaam rijdend en stilstaand verkeer. De afslag naar Kiel blijkt met ingang van vandaag afgesloten te zijn. at Er zit niet anders op dan door te rijden naar de volgende afslag en dat blijkt langer dan verwacht en ze kiezen voor een derde pauze langs de snelweg. Even de benen strekken. De verwachting is dat dit relaxer is dan lang wachten op de parkeerplaats bij de boot. Niet iedere raststäte is echter een raststäte en deze lag wel erg dicht langs de snelweg. Een wat grauwe camper, met een eenzame man in een tuinstoel er voor, maakt dat de kinderen dicht bij de auto blijven. Uit eindelijk rijden ze tegen 14.00 u. de parkeerplaats bij de boot op. De parkeerplaats was al behoorlijk vol. Naast de Scandinavia ligt de Lyria, een cruiseschip uit Italië. De Lyria maakt eerst een trip naar Stockholm, komt dan terug, vaart dan naar Olso en vervolgens langs de Noorse fjorden, vertelt ons een bemanningslid. De verleiding is groot om op dit schip in te checken.
“Jongens, we hebben geluk,” juicht Bert. Er is een tafel vrij en ook nog bij het raam. Ze pakken een blad en sluiten keurig aan in de rij.  Een dinerbuffet is bedoeld om alles uit te proberen en dat doen ze dan ook. Op vakantie eet je toch altijd wat je thuis niet eet? Het is ook vaak geen combinatie, maar het smaakt niet slecht. Alleen de jus d’orange is meer water. Voor het slapen gaan wil onze jongste nog even naar de ballenbak.
“Welke man?”
“Die man!” Ruben wijst.
De man is echter niet meer te zien. 


“